Specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym są w tej sprawie zgodni: dobre relacje są podstawą dobrego samopoczucia i satysfakcjonującego życia. Człowiek jest istotą społeczną. To inni ludzie regulują nasze emocje. Gdy jesteśmy w kontakcie z innymi umysłami, to czujemy się lepiej. Każdy tego doświadczył: rozmowa z przyjacielem, gdy dopada jesienna chandra; omówienie wstydliwego zachowania z siostrą, która wysłuchawszy, mówi, że jej też czasem zdarza się tak postąpić; związek, w którym czujemy się w pełni akceptowani. To są pozytywne scenariusze. Co wtedy, gdy nie udaje się ich zrealizować? Gdy porażek w relacjach jest więcej niż sukcesów? Gdy czujemy się coraz bardziej odizolowani od reszty ludzi? Albo otacza nas tłum znajomych, ale z nikim nie jesteśmy naprawdę blisko? Nastrój się wtedy stopniowo pogarsza, wzrasta poczucie zagrożenia, życie traci smak. To są problemy coraz większej ilości osób. Do negatywnych doświadczeń relacyjnych z dzieciństwa dokłada się fakt, że żyjemy w kulturze, która – w pewnym uproszczeniu – promuje indywidualizm. Mamy się coraz lepiej pod względem materialnym, ale brakuje nam doświadczeń wspólnotowych. Coraz trudniej być nam z kimś w bliskiej, intymnej relacji, bez udawania kogoś, kim nie jesteśmy. Stajemy się zakładnikami własnych wizerunków. Cierpimy z tego powodu. Psychoterapia pomaga odbudować kontakt ze swoimi uczuciami i potrzebami, który jest bazą dla tworzenia dobrych relacji z innymi ludźmi. Pozwala także testować nowe zachowania w bezpiecznej relacji terapeutycznej, tworząc model, który stopniowo można przenosić na rzeczywiste relacje, poza gabinetem terapeuty.